It's a boy!

Lieve lezer,

Afgelopen maandag was het begin van een nieuwe ervaring in mijn co-schap; de laatste drie weken sta ik op de NICU, de neonatale intensive care. Bij de naam zou je heel wat spanning en sensatie verwachten, maar helaas vielen de eerste drie dagen ontzettend tegen. De artsen op de NICU hebben twee taken: het opvangen van pasgeborenen op de bevallingskamer en het waarborgen van de gezondheid van de baby'tjes op de NICU. De voornaamste reden dat de baby's na de geboorte worden opgenomen op deze afdeling is een te laag geboorte gewicht, namelijk onder de 1750 gram. Deze baby's slapen vooral en worden een aantal keer per dag gevoed door de moeder.

Als er een bevalling is, mogen wij met de arts mee naar de bevallingskamer (zie foto's) en leren we hoe we een baby goed moeten onderzoeken. Omdat er maandag en dinsdag geen bevalling waren (behalve eentje tijdens onze lunchpauze), hebben we op een stoeltje gezeten omdat er eigenlijk verder niets te doen is. En dan duurt zo'n dag lang... Shit happens; het wordt vast nog wel drukker de komende drie weken!
Deze gedachtengang sloeg bij mij snel om toen we er woensdagochtend achter kwamen dat er zeker wel meer bevallingen waren geweest op de twee vorige dagen!! In plaats van ons te waarschuwen, hebben ze ons dus gewoon op een krukje laten zitten!! Wederom was ik zo teleurgesteld en boos. Vooral omdat het, na mijn toch wel boze preek, nog tweemaal is voorgekomen dat we niet zijn gewaarschuwd.

Jullie mogen best weten dat de maandag en dinsdag best moeilijke dagen voor me waren; reisverslagen zijn er ten slotte voor om mijn ervaringen te delen, toch? De eerste drie weken op de OPD en de afdeling heb ik namelijk ook niets meer gedaan dan wachten, zitten en luisteren naar gebrekkigEngels of moeilijk Hindi. Natuurlijk, de ervaringen die ik opdoe naast het ziekenhuis en waarover ik schrijf in mijn reisverslagen zijn me heel wat waard, maar het echte doel waarom ik hier ben, namelijk mijn co-schap kindergeneeskunde, valt tegen. Nu had ik dat al wel een beetje verwacht, maar toch is het jammer. Vooral omdat het co-schap gynaecologie van de twee andere meiden wel tof is. Ik voel me gewoon ontzettend onnuttig en ik verlies steeds meer de hoop dat ik hier iets ga leren over kindergeneeskunde. Natuurlijk blijft deze reis een ervaring voor het leven en blijf ik lekker zelf lezen over kindergeneeskunde, maar ik had zo ontzettend graag iets willen doen of leren hier in het ziekenhuis!
Woensdagmiddag besluit ik dan ook om niet terug te keren naar mijn stoeltje op de NICU, maar ga ik eerst een half uurtje 'afkoelen' (op hersengebied dan...) in de zon en daarna schrijf ik een evaluatie over mijn co-schap. Ik hoop dat in ieder geval iemand, uit Maastricht of Sevagram, het ook daadwerkelijk leest zodat de volgende co-schappers er wat aan hebben!

Verder deze week lijken we gewoon enorme pech te hebben, aangezien alle baby's besluiten 's nachts geboren te worden. Mijn dag bestaat op de NICU dus uit studeren (je moet wat hè), babbelen met de zusters en stiekem wat knuffelen met de baby's. Ondanks dat ik nog steeds wel meer van honden hou (hihi), beginnen de moedergevoelens wel een beetje op te spelen hoor. Gelukkig vinden die kleintjes mij ook aardig, want ik krijg ze geregeld stil. En om hun honger te stillen, mogen ze gerust even op mijn vinger knabbelen. Hihi. Luiers kennen ze hier trouwens niet (daar gebruiken ze wol en katoen voor op de NICU) dus het is me al een paar keer overkomen dat ik iets voelde druppelen op mijn schort.

Helaas liggen er ook echt zieke baby'tjes op de afdeling. Zo ligt er een baby girl, geboren met een hydrocephalus (waterhoofd), spina bifida (open ruggetje) en daarbij ook nog oesafagus atresie (niet goed aangelegde slokdarm). Dat is wat je noemt een slechte prognose, helaas. En omdat de ouders niet genoeg geld hebben voor een verdere (erg gecompliceerde) behandeling, en dit volgens mij ook niet willen, zal het meisje uiteindelijk overlijden.

Maaaaar... afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zo ver: zes bevallingen!!!!! En nog beter: de arts is ons niet vergeten mee te nemen!! Eline en ik hebben echt een sprintje getrokken naar de labor room!
Als de moeder haar kleintje ter wereld heeft gebracht, is het de taak van de kinderarts om de baby op te vangen. Als het kindje al huilt, is het vrij gemakkelijk en met wat hulp van de arts mag ik mijn eerste baby opvangen!! It's a boy!!
Het kind wordt allereerst in een bak onder een grote warmtelamp gelegd. Daarna ontdoe ik het kindje van alle viezigheid en droog ik hem goed af. Als het nodig is, moet er wat vocht uit de mond en neus gezogen worden. De klem mag dan van de navelstreng af, zodat we wat bloed op kunnen vangen om de bloedgroep van de baby te laten bepalen. Vervolgens snijd ik (familieleden zijn niet toegestaan op de bevallingskamer, helaas voor papa) de navelstreng op zo'n 4 centimeter van de navel met een mesje door. Als laatste test ik de doorgankelijkheid van de neus, via de slokdarm, naar de maag en of de anus goed is aangelegd. En natuurlijk moet ik ook nagaan of het gehemelte niet gespleten is, er geen open ruggetje is of andere zichtbare afwijkingen. That's it!
Pas nu krijgt de moeder het geslacht van haar kind te horen. Als dit eerder wordt gedaan door een gynaecoloog, bijvoorbeeld aan de hand van een echo, kan de arts daarvoor een boete of celstraf krijgen. Toekomstige ouders hopen namelijk op jongetjes en hebben liever geen meisjes. Het aantal abortussen zal dus oplopen als ze weten dat het een meisje zal worden. En aangezien dat hier illegaal is, gaan ze naar onbekende klinieken en komen complicaties erg veel voor.

De week heb ik dus uiteindelijk iets vrolijker afgesloten dan dat ik 'm ben begonnen!!

Oh, en wat betreffende ons 'poep' probleem achter onze slaapkamer; daar is wat aan gedaan! Na de poephoop een tijdje bestudeerd te hebben, waren de klusjes mannen het er toch over eens: er moest een gat worden gegraven!! De oplossing is wel voor de kortere termijn, want gisteren hebben wij ook even gekeken en geconcludeerd dat over een week dat gat weer grotendeels vol is. Wasknijpers op de neus maar weer.

Tot volgende week!!!

X